Het zit er bijna op!

All the good things come to an end...

Nog een aantal dagen en dan is het over. Alhoewel de omstandigheden anders waren dan ik ‘gepland’ had, is het een reis om nooit meer te vergeten. Drie maanden lang heb ik gereisd door de mooiste gebieden van Azië en genoten van een totale vrijheid. Waar ik ook heen wilde, ik deed het. Heb vrienden gemaakt, maar vooral ervaringen opgedaan die ik de rest van mijn leven zal meedragen.

De omschakeling naar het Nederlandse zal misschien niet meevallen, ik zal toch het ‘keurslijf’ weer in moeten. De afgelopen twee weken heb ik veel mensen ontmoet die zijn blijven plakken. Veelal werkend als duikinstructeur, genieten ze elke dag van het prachtige klimaat en de relaxte sfeer die het eiland te bieden heeft.

Dit kan ik mij goed voorstellen, Thailand is mij erg goed bevallen. Want het is heerlijk om elke dag precies te eten wat jij wil, zonder op de prijs te hoeven letten. Voor mensen die van feesten houden, zij zullen zeker aan hun trekken komen. Maar wat mij het meeste bezighield was duiken. Ben er helemaal verslaafd aan geraakt. Heb nog wat extra duiken de afgelopen dagen gemaakt. De leukste was de ‘nachtduik’.

Zeer indrukwekkend om in de nacht te duiken. Twintig meter onder het water, met alleen een lamp in je hand. Het leuke is dat er altijd wel roofvissen zijn die gebruik maken van de situatie. Zoals de instructeur al vertelde, bij nacht kun je voor ‘God’ spelen. Door lang met een lamp op een bepaalde vis te schijnen, kun je de aandacht van een Barracuda (roofvis van meer dan een meter lang) trekken en is de verlichte vis er geweest.

Het was mijn ‘lucky night’. Een vis, zwemmend een paar meter voor mij, vond het niet erg prettig dat ik hem bescheen. Gelijk had hij, want een paar seconden later was zijn kop in de snel toezwemmende Barracuda beland. Het restant fladderde nog wat rond, maar tien seconden later kwam de Barracuda terug om zijn werk af te maken. Zo gaaf om het van dichtbij mee te mogen maken. Hij was echt bliksemsnel, voor ik het in de gaten had verdween hij ook weer...

Een dag later was het een andere roofvis die ik van dichtbij mee maakte. De vis in kwestie was de Triggerfish. Dit is een vis die zijn eigen terrotorium heeft, waarin hij niemand duldt. Hoewel slechts 40 bij 40 centimeter, heeft hij tanden waar je niet mee in aanraking wilt komen.
Ongelukkigerwijs kwamen we toevallig in zijn gebied terecht. Mijn Italiaanse vriend werd ogenblikkelijk achter na gezeten. De triggerfish mag dan scherpe tanden hebben, erg snugger is hij net. Hij denkt namelijk dat de flippers van de duikers het zwakste onderdeel zijn en bijt daar graag in.

Nadat de duikgenoot verjaagd was, probeerde hij een vrouwelijke duikster achterna te zitten. Charmant als ik ben, probeerde ik haar te kalmeren. Naast haar zwemmend leidde ik haar uit het gebied van de Triggerfish. Echter, stank voor dank, nu probeerde de triggerfish mij aan te vallen. Snap ook wel waarom duikers half in paniek raken, tis geen prettig gevoel als je voelt dat er iemand rondom je benen zwemt en in je flippers probeert te bijten.

Gelukkig liep het allemaal goed af. Ervaringen om nooit te vergeten! Het is zo gaaf om te duiken, om een hele andere wereld binnen te gaan. Heb er enorm van genoten en ga dit de komende jaren zeker vaker doen!

Ben nu in Taiwan, waar ik wacht op mijn vlucht naar Hong Kong. Hier ben ik nog een paar dagen en ontmoet ik waarschijnlijk wereldreiziger in-spé Henri Kas. Zijn belevenissen zijn overigens te volgen via henri.reislogger.nl

Eind volgende week ben ik weer in Barneveld!

Bedankt voor het lezen,
Henk