Jagen door Japan

Dagen vliegen voorbij, volgens mij ben ik nu al weer tien dagen in Japan. Vermoeiend is het ook wel, aangezien ik hier intensiever leef dan in China. Had ik daar wel eens een kamer voor mijzelf, hier is een kamer met zeven andere mensen al prijzig. Zo sliep ik in Kyoto naast een andere gast die met zijn hoofd twintig centimeter van mij af lig. Dat hoeft nog geen probleem te zijn, maar het geluid dat hij produceerde, zou in Nederland elke arbo-regels overtreden hebben.

Verder heb ik nu een treinkaart gekocht. Voor een flink bedrag mag ik nu onbeperkt van de Japanse stiptheid genieten. Daar geniet ik ook van, maar dat houdt in dat er weinig ‘rustige’ dagen tussen zitten. De laatste week ben ik van Osaka naar Kyoto gereisd en drie dagen geleden ben ik in Tokyo aangekomen. Vandaag reisde ik naar Fukuoka (1200 km, met de trein slechts 5 uur).

Kyoto is de oude hoofdstad van Japan, dat uit zich in prachtige tempels overal. Ben er slechts twee dagen geweest, maar volgens mijmoet het geen probleem zijn om meer dan een week jezelf daar te vermaken (als je van oude tempels houd tenminste).

De bombardementen in de Tweede Wereldoorlog hebben er voor gezorgd dat er in Tokyo vrij weinig oude ‘stuff’ te vinden is. Sommige tempels zijn herbouwd, maar een betonnen tempel, netjes in de lak, is toch minder indrukwekkend dan eentje van vijfhonderd jaar oud.

Ik ben onder meer naar het monument voor gevallen Japanse soldaten uit de Tweede Wereldoorlog geweest. Hierbij valt op dat de houding van de Japanners totaal verschillend is dan die van de Duitsers. Onze oosterburen kijken vaak met schaamte hierop terug en hebben vele miljoenen in monumenten gestoken ter nagedachtenis van de slachtoffers.

Terwijl de oorlogsmisdaden van de Japanners minstens zo erg zijn geweest, is de houding toch anders. Buurlanden hebben nooit een excuus gekregen en van herstelbetalingen is al helemaal nooit sprake geweest. Ondanks dat Japan toch één van de rijkste landen ter wereld is.
Sterker nog, men beschouwt zichzelf vooral als slachtoffer. De atoombommen op Nagasaki en Hiroshima waren verschrikkelijk, maar hebben uiteindelijk ervoor gezorgd dat er nooit gevochten is op Japan zelf. Ook is het aantal slachtoffers, ongeveer 200.000 in totaal, niet vergelijkbaar met de meer dan zestien miljoen Chinese slachtoffers.

Ik ben heel erg benieuwd wat ik volgende week aan zal treffen in Hiroshima. Op 6 augustus ben ik daar bij de jaarlijkse herdenking van het vallen van de atoombom.

Maar eerst ga ik onder meer naar Nagasaki. Er schijnt een prachtig attractiepark te zijn, geheten ‘Huis ten Bosch’. Het paleis van onze geliefde vorstin is daar nagebouwd, maar ook gedeeltes van Amsterdam, molens en tulpen zijn er te vinden. Het hoogtepunt is wel dat er vanuit Nederland échte Nederlanders ingevlogen worden waar je mee op de foto kunt! Kortom, dat wil ik ook!

Tot volgende week!