"Zo, ik heb wel 14 uur geslapen!"

De titel licht al een tipje van de sluier, ik heb een flinke blunder begaan. Ik kom er zo op terug...

Wat is nu het leukste aan Seoul tot zover? Dat is natuurlijk het feit dat er geen westerlingen zijn! Vandaag en gisteren heerlijk door Seoul (uitgesproken, ik herhaal het nogmaals, als Sjol) gelopen en welgeteld NUL blanken tegengekomen. Sjonge, tis echt heerlijk hoor! Spleetogen links, spleetogen rechts, spleetogen overal. Ik heb continu het gevoel in een openluchtmuseum te zijn beland.

Maar goed, terug naar gisteren. Totaal moe hebben we uiteindelijk nog de avond gehaald. Allereerst ging Jurre voor de bijl, daarna viel ik een uurtje later ook als een blok in slaap. Na flink te hebben geslapen, zag ik het licht ineens schijnen (moeders, wees niet bezorgd, ik heb het hier niet over een bijna-dood ervaring). Alle lichten schenen nog en buiten Jurre en mij lag er nog slechts 1 iemand te slapen. Ik vroeg aan een Amerikaan hoe laat het was en ik kreeg als antwoord '1:30'. Verbluft keek ik terug, ik had wel 14 uur geslapen!! Jurre werd zo langzamerhand ook wakker en ik vertelde hem het nieuws. Opgetogen pakte ik mijn laptop en ging tussen wat vermoeid uitziende gasten op de bank zitten. Enthousiast vertelde ik dat ik ruim 14 uur geslapen had. Zoals altijd als ik iets bijzonders beleefd heb, sloeg ik de bijzonderheden niet over en maakte het verhaal elke keer weer groter.

Ondertussen was de laptop opgestart en verbaasd keek ik naar mijn Nederlandse e-mail tijd (te zien bij het opstarten van mijn e-mail): 18:40.

Huh? Dat klopte dus niet, want het zou 6:40 moeten zijn. Ondertussen bekeek ik mijn buren nog eens en zag echte vermoeidheid tussen de ogen. Had ik mij vergist? Dat kan toch niet?

Langzamerhand kreeg ik in de gaten wat er gebeurd was (daar hoefde je echt geen Einstein voor te zijn hoor...). Het was natuurlijk half twee 's nachts. Jurre kwam op dat moment opgeruimd onder de douche vandaan, speurend naar een lekker ontbijtje. Ik deelde hem mijn bevindingen mede, maar hij bleek het niet te geloven. Pas toen hij buiten de duisternis aanschouwde, was ook hij om.

We zijn beiden ons bed weer in gedoken en hebben nog flink geslapen. De een wat meer dan de ander (ik noem geen namen Jurre)!

Oh ja, in vogelvlucht nog snel zeggen wat we vandaag gedaan hebben: bij twee gesloten paleizen geweest (hier is alles op dinsdag dicht, raar land), een marktje gezien, wezen zwemmen bij de rivier in een prachtig zwembad, genoten van de metro in Seoul (geweldig en zeer goedkoop) en met stokjes een echt Koreaans gerecht genuttigd. Morgen zal ik dus wel weer aan de race zijn...

Maar dat lezen jullie tegen die tijd wel weer in mijn volgende bijdrage!

Ciao!

P.S. Ik ben nog geen dikke Koreaan tegen gekomen, iedereen is hier slank!