De grote verboden stad

De eerste volledige dag werd in Beijing doorgebracht. Natuurlijk gingen we eerst naar het plein van de Hemelse Vrede. Daar bleek dat het plein toch wel iets groter was dan we in eerste instantie dachten. Mijn voeten, mijn rug, eigenlijk alles herinnert mij nog aan dit uitje. Of waren er andere oorzaken aan te wijzen waaruit wij dit ongemak kunnen verklaren?

Ik neem u mee naar gisteren. Net aangekomen in China wilde we wel eens zien hoe de binnenstad van Beijing eruit zag. We namen de eerste de beste metro richting het centrum. Daar keken we wat rond, maar veel meer dan een KFC (ik neem aan dat ik deze afkorting niet hoef uit te leggen) kwamen we niet. De supermarkt werd ook met een bezoekje vereerd en daar gingen we dan, op weg naar de hostel. En toen kwamen we erachter dat deze verplaatst was gedurende onze afwezigheid. We konden het niet meer terug vinden! Waar we ook keken, waar we ook zochten, schijnbaar zaten we in de geheel verkeerde richting. Jurre had zijn telefoon niet mee en ook op de kaart stond niet in kleine letters onze straat te vinden. Zoals we eerder al ontdekt hadden, had het geen zin om de taxi chauffeur om raad te vragen. Deze lieden kennen geen enkel woord Engels en zodra ze het niet in een tekening kunnen zien, worden ze helemaal gek. Misschien een ideetje om prinses Laurentien eens deze kant op te sturen? Kan ze eindelijk eens echt gooed werk doen...

Maar goed, daar zaten we dus, zonder enige informatie een beetje ronddolend in Beijing. Goede raad was duur, in dit geval zelfs letterlijk. Met mijn telefoon (die het opzich nog doet, alleen toets ‘4’ doet het niet meer) belde ik het thuisfront op. Met behulp van broeder Martin (jij verdiient zeker een plaatsje in de krant, heldengedrag moet beloond worden!) en het internet kwamen we uiteindelijk toch nog op de plek van bestemming aan. Mijn rug deed echter toen al zeer, veel beter is het er dus vandaag niet opgeworden.

De verboden stad bleek een ware verschrikking. We hadden de ene poort nog niet gehad, of de volgende diende zich al weer aan. Trap op, trap af. Wel prachtig hoor, begrijpt u mij niet verkeerd, maar op een gegeven moment kn je geen poort meer zien. Het moet in de hoogtijdagen dan ook een zeer imponerend geheel geweest zijn.

Morgen staat de Chinese muur op het programma en als het goed is zal collega Jochemsen zijn bevindingen in de krant plaatsen. Donderdag staat mijn vuurdoop op het programma. Wees echter niet bezorgd (of blij, dat kan ook), het weblog zal ik zeker bij blijven houden!

Ciao!

Henk