Tibet, het dak van de wereld!

Tibet, het dak van de wereld!
Mijn laatste bericht was een week geleden, toen ik opgetogen melding mocht maken van de ontvangst van de Donald Duck. Ondertussen is er een week verstreken en is er een hoop veranderd.

Allereerst kwam Martin, mijn broer, op bezoek. Altijd leuk natuurlijk. Overigens, zijn (en voor een gedeelte tevens ‘mijn’-)belevenissen kunt u op martinboon.waarbenjij.nu lezen. Altijd handig om mijn of zijn verhalen eens naast elkaar te leggen!

In Chengdu hebben we een pandacentrum bezocht. Voor een linkje naar deze én andere foto’s verwijs ik u naar de onderkant van deze pagina. Er zijn namelijk weer een hoop foto’s online gezet.
Hierna stond het voorlopige hoogtepunt op het programma, letterlijk en figuurlijk. Via een 45 uur durende treinreis reden we naar Lhasa. Echt een belevenis an sich. Met een stuk of zeven Chinezen in een kleine ruimte slapen en eten. De vloer die alsmaar smeriger werd en de lucht die naarmate de reis vorderde toch wel een klein beetje veranderde! Wat het meeste bij bleef was het echter het indrukwekkende uitgestrekte landschap van Noord-China. Via Xinjiang, bij de meeste sinds een aantal dagen wel bekend gezien de ‘rellen’, reisden we naar Tibet.

De laatste twintig uur zaten we continu zo rond de 4000 meter hoogte. Het hoogtepunt van de treinreis lag op 5000 meter, hoger dan de Mont Blanc. In dat gebied groeide dan ook niets meer. Kale vlaktes, met een enkele besneeuwde bergtop als decoratie.

En nu zitten we al meer dan 24 uur in Lhasa. Een stad die indruk maakt vanwege de ligging tussen de bergen in. Het is zeker geen ‘typisch Chinese’ stad. Alles is ruim opgezet en doet rustig aan. Zo schijnen de mensen hier ook te zijn, geen gejaagdheid, weinig stress.

Althans, zo lijkt het. Het straatbeeld laat ook een andere kant zien: veel Chinese militairen. Het was toch vrij lastig dit gebied in te komen, je hebt meer dan een paar stempels nodig. Het wordt je ook lastig gemaakt om in je eentje de stad te verkennen: eigenlijk mag je als toerist slechts allenig de supermarkt en restaurants bezoeken. Word je in een klooster of gewoon bij Tibetanen thuis aangetroffen zónder gids, dan ben je flink in overtreding.

Op elke hoek van de straat zijn dus wel militairen te zien en door het centrum heen staan ze op hoge gebouwen en lopen ze in groepjes door de straten. Men is zenuwachtig dat het geweld in de noordelijke provincie overslaat op Tibet. Ik heb echter de indruk dat men in Tibet liever rust heeft, want zo best gaat het hier niet. Doordat het gebied al een aantal malen potdicht gezeten heeft, zijn er weinig toeristen. En hier is de plaatselijke bevolking nu juist afhankelijk van!

Zo sprak ik een Nederlandse restauranthouder die dit jaar nog bijna geen toeristen ontvangen heeft. Nu is dat niet alleen voor haar slecht, ook haar toeleveranciers krijgen weinig orders binnen. Voor het verkopen van yoghurt benaderde zij al jaren een Tibetaanse boerin. Omdat het met het restaurant zo goed ging, kocht die boerin meer- en meer koeien. Van de drie waarmee zij begon bouwden zij in enkele jaren het aantal uit tot maar liefs vijftig. Echter, het afgelopen jaar heeft zij haar kudde voor het overgrote gedeelte verkocht omdat ze geen melk meer kon leveren.
Dit voorbeeld is illustratief voor de economie hier. Veel restaurants zijn gesloten of hebben amper klanten. De plaatselijke ondernemer die ‘Raft-tochten’ levert, was blij verrast toen wij vanochtend kwamen informeren. Ook hij heeft amper klanten.

De stad is er overigens niet minder mooi om. De adembenemende bergen, de florerende tempels, alles is van de overtreffende trap.
Om een beeld te geven staan er nu al enkele foto’s van Tibet online.
Dit is niet alles, ik ben weer helemaal bij en achtereenvolgens zijn de volgende albums beschikbaar:


- Lijiang (http://www.mijnalbum.nl/Album=VT4OCN3H)
- Panda’s in Chengdu (http://www.mijnalbum.nl/Album=T3JPOIUR)
- De treinreis (http://www.mijnalbum.nl/Album=6ACRWOP7)
- Eerste dag in Lhasa (http://www.mijnalbum.nl/Album=RWIEQETN)