Brigitte

Ik bereidde mij vandaag maar weer eens voor op een rustig dagje, en nam de laptop mee naar beneden om heerlijk te gaan internetten. Daar aangekomen werd er meteen naar mij geroepen: “Are you German”? Nu weet ik dat je voor dat feit alleen al in sommige gebieden gelyncht word, maar Kunming (waar ik op dit moment verblijf) had toch weinig van de Duitsers te duchten gehad in de Tweede Wereldoorlog.

Al snel werd duidelijk wat er aan de hand was, een oude vrouw, alleen maar Duits sprekend, stond bij de receptie hopeloos voor zich uit te kijken en werd niet begrepen. Vol trots kon ik mijn meertaligheid showen en zodoende werd ik tot tolk gebombardeerd.

De vrouw in kwestie heette Brigitte en was bijna doof. Ze had een gehoortoestel en moest vaak op het liplezen af gaan. In mijn handen kreeg ik een briefje gedrukt waarin in meerdere talen uit de doeken gedaan werd dat deze krasse zestiger met een wereldreis bezig was. Dit duurde al drie jaar en had geleid tot bezoeken aan onder meer Nederland, Suriname, Centraal-Amerika (inclusief het super gevaarlijk Guatamala City!), Bolivia, Venezuela, Laos, Thailand, Cambodja.

Op haar zestigste besloot ze alles achter te laten en met een fiets de wereld rond te gaan. Dit alles slechts leunend op haar Duits. In elke stad zocht ze een duits sprekend iemand op, die haar hielp met het organiseren van haar trip.

Deze taal had ze schijnbaar al lange tijd niet meer gesproken, want ze was niet van mij weg te slaan. In het begin was het interessant om haar verhaal aan te horen en mijn Duits weer eens bij te spijkeren. Maar daarna nam ik wat meer afstand.
Niet alleen was ze al drie jaar weg van huis, de douche had ze al die jaren ook blijkbaar vermeden. Het kostte mij veel moeite om tegenover haar te blijven zitten, ze stonk flink, en ik probeerde smoesjes te verzinnen om van haar weg te geraken. Dit lukte totaal niet. Erger nog, ze wilde morgen een excursie doen die ik ook in de planning had. Snel moest ik mijn plannen wijzigen, anders kon ik morgen de godganse dag voor tolk spelen.

Helaas, ze kent mijn kamernummer en vanmiddag werd daar al gebruik van gemaakt toen ze wilde weten hoe ze een taxi kon regelen. Begrijp mij niet verkeerd, ik was blij haar te kunnen helpen en het verhaal is geweldig. Maar ze heeft haar hele reis bijna realtime aan mij verteld, geen detail werd overgeslagen. Na anderhalf uur had ik het wel gehoord.
Heb ik het verzonnen of overdreven? Meestal heb ik vrij weinig in handen om het ‘bewijs’ te leveren. Dit keer is het anders. Kijk allemaal maar op de website http://www.grannies-bike-world-trip.de/

Verder heb ik deze middag door gebracht met tafeltennis. De lokale Chinees, Fransman en Duitser waren allen te sterk voor mij. Naarmate ik meer speelde ging mijn niveau gelukkig omhoog (kijk beneden voor de foto van de tafeltennistafel in het hostel in Kunming).

Wederom geen verhaal over de irritante Chinezen en ik kan het helaas ook niet meer hebben over mijn totaal verregende show twee avonden geleden. Of over het feit dat het touchpad van laptop het niet meer doet en ik gisteren anderhalf uur door de stad gedwaald heb om een ‘muis’ te vinden.

Morgen ga ik dus naar het ‘Stone forrest’. Dat wil zeggen, het hangt af van de participatie van de Duitse Brigitte.

Over een paar dagen staat Dali op het programma, daar ga ik heen met de trein. Ook erg leuk!