De nachttrein

Zaterdagochtend en ik ben niet meer in Kunming. Ik ga de plek wel missen, heb er een goede tijd gehad. De plek was zeer relaxed, heb er flink aan mijn tafeltennis skills kunnen werken. Vol voldoening kijk ik terug op de laatste dag, uiteindelijk bleek ik de Duitser, Japanner en Fransman wel degelijk te kunnen verslaan. Ik heb er wel een pijnlijke elleboog en licht gekneusde vingers aan over gehouden. In een ultieme poging het balletje te halen stortte ik mij tussen de bloembakken. Ik wist het punt te pakken, maar had de verzorging van een Nederlandse nodig. Ook enkele Franse vrouwen wilden mij meteen verplegen.

Qua stad beviel Kunming mij uiteindelijk wel. Nog altijd was ik er snel de weg kwijt, het is nu eenmaal geen overzichtelijke stad. Maar dat had ook zeker zijn charme.
Met de nachttrein ben ik zojuist in Dali aangekomen. Dit was een belevenis op zich. In een ruimte van 2x2x3 waren zes bedden gepropt. Drie bedden hoog, twee rijen naast elkaar. Degene die bovenin moest liggen, mocht via de andere bedden (trapjes waren er niet) twee meter omhoog klimmen.

Ik lag in het middenbed. Tot een uurtje of één lekker muziek geluisterd, waarna het gesnurk van mijn Chinese onderbuurman slechts verstoord werd door het nog luidere gesnurk van mijn buurman links van mij.

Een rijdende trein maakt genoeg lawaai, tot mijn verbazing heb ik nog een paar uurtjes geslapen, voordat om vijf uur de lichten aan gingen.

Nu ben ik dus in Dali, het is hier werkelijk prachtig. Geen grote stad, meer een uitgestrekte grote plaats. Bergen links en rechts van mij, weer hoger dan rondom Kunming. Zometeen ga ik een fiets huren en aan verkenning doen. Maar eerst ben ik aan een douche toe!